به نام قلم آنچه که خداوند به حرمتش سوگند می خورد ...

امروز چهارشنبه گویا 10 دی ماه مراسم باشکوه ای با حضور گسترده  میلیونی

مردم حامی ولایت (جیره خواران) در تهران برگزار شد هر چند این تجمع مشت

محکمی بر دهان خیلی ها بود ولی از چند لحاظ قابل بررسی است...

آن زمان که در انتخابات خرداد ماه میرحسین موسوی در بین مردم ایران با

شعار فراهم اوردن زندگی سبز گام نهاد پایبندی به اصول و ارزش ها را استوره

خود و مبانی ارزشی خود خواند و امروز حتی با به دست اوردن بیش از 14

میلیون رای شعار مرگ بر موسوی به گوش می رسد هر چند از این روز بسیار

اندوهگینم چرا که روز مرگ موسوی روز مرگ "چرا" و "نقد" است ولی تصور آن

به دور از ذهن نبود

جنبشی که رهبران آن از ترس سکوت کرده و مردم بی دفاع را طعمه کنند و

آنگاه پس از مرگ آنها بیانیه بدهند بهتر از این هم نمیشود ... جنبشی که شعار

هایش از جایی بیاید که به ریش این مردم می خندند بهتر از این هم نمی شود

... جنبشی که اهداف اولیه خود را فراموش کند و دچار دگرگونی ارزشی یا

دوگانگی ارزشی شود بهتر از این هم نمی شود ...

ای کاش میرحسین خود هادی این جنبش بود ای کاش تمامی اهالی سبز ایران

زمین قبل از رخداد این اتفاق کثیف از آن جدا می شدند و جنبش سبز ایرانی را

از جنبش سبز منافقین جدا می کردند امروز خون جوانان ما از چنگال "مردان

کوفه" همان ها که در مقابل شعار ها و هدایت های بی بی سی و فاکسنیوز و

... سکوت کردند می چکد امروز خون سبز مردم ایران از چنگال کدیور ها می

چکد امروز درخت سبز موسوی رو به خشکی میرود چرا که آن را با اعقاید شوم

پنتاگون  آبیاری کرده است ...

از امروز  اتفاقی  که ممکن است بیافتد این است که  از آنجا که مردم از جنبش

سبز نامید شده اند از اطراف آن پراکنده میشوند و حامیان مهمان در این کشور

آن نیز شروع به حرکت های زشت تر و زشت تر و حتی شاید ترور ارکان نظام

نمایند .

و از آن طرف از آنجا که هر کسی بر دولت و مجلس نقد کند حتما سبز اندیش

است نقد کردن به دولت و مجلس نیز حرام می شود (یاد مزرعه حیوانات جورج

اورل افتادم)

شاید بتوان جنبش سبز را احیا کرد شاید بتوان  روح نقد و پرورش و هدایت و

رشد را به آن دمید ولی دیگر انتظار 14 میلیون حامی از ان بسیار غیر منطقی

است ...

به امید ایرانی سبز با مردمانش